Both Tra Khmer: August 2014

Tuesday, August 12, 2014

ប្រាសាទអង្គរវត្ត

អង្គរវត្ត ស្ថិតនៅក្នុងខេត្តសៀមរាប មានទីតាំងស្ថិតនៅភាគខាងជើងនៃក្រុងសៀមរាប ក្នុងស្រុកសៀមរាប មានចម្ងាយ៧គ.ម ពីទីរួមខេត្ត តាមផ្លូវកូម៉ៃ ឬផ្លូវសាលដឺ ហ្គោល។ វាជាប្រជុំអគារប្រាសាទព្រហ្មញ្ញសាសនាធំបំផុតនិងវិមានសាសនាដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។

ប្រាសាទត្រូវបានកសាងឡើងដោយសូរ្យវរ្ម័នទី២ ដែលជាស្នាដៃដ៏ធំចម្បងអស្ចារ្យនិងមានឈ្មោះល្បីល្បាញរន្ទឺសុះសាយ ទៅគ្រប់ទិសទីលើពិភពលោក។ សង់ឡើងនៅដើមសតវត្សទី១២ នៅយសោធរបុរៈ (សម័យបច្ចុប្បន្នអង្គរ) អធិរាជាណាចក្រខ្មែរ ជាប្រាសាទតំណាងនិងព្រះសុសានចុងក្រោយរបស់ព្រះអង្គ។ ដែលងាកចេញពីប្រពៃណីសិវនិយមនៃព្រះរាជាមុនៗ អង្គរវត្តដែលជំនួសមកវិញ ឧទ្ទិសដល់ព្រះវិស្ណុ។ ជាប្រាសាទដែលនៅគង់វង្សល្អបំផុតនៅស្ថានីយនេះ វាគឺជាប្រាសាទតែមួយគត់ដែលបានបន្សល់ទុកនូវមជ្ឈមណ្ឌលសាសនាដ៏សំខាន់ មួយចាប់តាំងពីមូលដ្ឋានគ្រឹះរបស់ខ្លួន – ដំបូងព្រហ្មញ្ញសាសនាបូជាដល់ព្រះវិស្ណុ ក្រោយមកពុទ្ធនិយម។ ប្រាសាទនេះស្ថិតនៅក្នុងរចនាបថបុរាណជាន់ខ្ពស់កំពូលនៃស្ថាបត្យកម្មខ្មែរ។ វាបានក្លាយជានិមិត្តរូបកម្ពុជា[១] ដែលរំលេចលើទង់ជាតិរបស់ប្រទេស ជារូបភាពតំណាងប្រទេសជាតិខ្មែរ និងវាក៏ជាការទាក់ទាញពួកអ្នកទេសចរណ៍សំខាន់របស់ប្រទេសនេះផងដែរ។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី km.wikipedia.org

ប្រាសាទព្រះវិហារ

ប្រាសាទព្រះវិហារ (Prasat Preah Vihear) ស្ថិតក្នុងភូមិស្វាយជ្រំ ឃុំកន្ទួត ស្រុកជាំខ្សាន្ត នៅលើខ្នងភ្នំដងរែក (៨០០គុណនឹង៤០០ម៉ែត្រការ៉េ)។ ដងភ្នំនេះមានលក្ខណៈចោទខ្លាំងពីខាងប្រទេសកម្ពុជា និងជម្រាលពីខាងប្រទេសថៃ។ ប្រាសាទព្រះវិហារមានចម្ងាយ៤០៥គីទ្បូមែត្រពីទីក្រុងភ្នំពេញ តែបើគេធ្វើដំណើរចេញពីទីរួមខេត្តព្រះវិហារ វិញ វាមានចម្ងាយត្រឹមតែ១០៨គីឡូម៉ែត្រតែប៉ុណ្ណោះ ដោយធ្វើដំណើរតាមផ្លូវលេខ២១១ ទៅកាន់ស្រុកជាំខ្សាន្ត។ នៅឯភ្នំដងរែកនោះមានជណ្ដើរមួយ ដែលអាចឲ្យគេឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំ ដែលជាទីតាំងរបស់ប្រាសាទព្រះវិហារស្ថិតនៅ។

ប្រាសាទព្រះវិហារគឺជាតំបន់ប្រវត្តិសាស្ត្រមួយដែលមានឈ្មោះថា សេការីស្វារៈ មានន័យថា អំណាចនៃភ្នំ ហើយត្រូវបានសាងសង់ឡើងនៅក្នុងអំឡុងចុងសតវត្សទី៩ និងដើមសតវត្សទី១០ ដោយព្រះមហាក្សត្រ៤អង្គព្រះនាម៖ ព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១ (សាងសង់ក្នុងគ.ស ៨៨៩-៩១០) ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១(សាងសង់ក្នុងគ.ស ១០០២-១០៥០) ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី២ (សាងសង់ក្នុងគ.ស១១១៣-១១៥០) និងព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៦ (សាងសង់ក្នុងគ.ស១០៨០-១១០៩)។ ប្រាសាទព្រះវិហារបានប្រគល់ឲ្យប្រទេសថៃដោយពួកអាណានិគមបារាំង ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៤ តែត្រូវទាមទារបានមកវិញដោយការកាត់សេចក្ដីពីតុលាការអន្តរជាតិ ក្រុងទ្បាអេ១៥មិថុនា ឆ្នាំ១៩៦២ ក្រោមព្រះរាជកិច្ចដឹកនាំរបស់ព្រះមហាក្សត្រខ្មែរ។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី Km.wikipedia.org

ប្រាសាទបាពួន

បា្រសាទបាពួនមានទីតាំងស្ថិតនៅផ្លូវចូលទៅកាន់ទ្វារដីឆ្នាំង ស្ថិតនៅបន្ទាប់ពីប្រាសាទបាយ័ន និងក្បែរព្រលានជល់ដំរី។ ប្រាសាទនេះកសាងឡើងនៅសតវត្សរ៍ទី១១ រវាងឆ្នាំ១០៦០ ដោយព្រះបាទឧទ័យទិត្យវរ្ម័នទី២ (១០៥០-១០៦៦) ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយដល់ព្រហ្មញ្ញសាសនា។ ប្រាសាទនេះមានចម្លាក់ខុសពីប្រាសាទផ្សេងៗទៀត គឺឆ្លាក់នៅលើថ្មតូចៗ ស្រដៀងនឹងឥដ្ឋ។ ចម្លាក់នេះនៅសេសសល់តិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ ប្រាសាទភ្នំនេះមានរាង ដូចសាជីមានប្រាំថ្នាក់សំណង់ធ្វើ ពីថ្មភក់ថ្មបាយក្រៀម និងឈើមានគោបុរៈ នៅទាំងបួនទិស ព្រមទាំងមានរូបចម្លាក់ក្បាច់រចនា ល្អឆើតទាក់ទងទៅនឹងរឿងរាមកេរ្តិ៍ខ្មែរ និងមានក្បាច់ចម្លាក់ផ្សេងៗ ទៀតទាក់ទងទៅនឹងល្បែងកីឡា និងរូបព្រះពុទ្ធចូលព្រះនិពា្វនដែលគេទើបកសាងនាសម័យលង្វែក។

ប្រាសាទនេះជាប្រភេទប្រាសាទភ្នំតំណាងអោយភ្នំព្រះសុមេរុ មានកំពែងប្រវែង ៤២៥ X ១២៤ ម៉ែត្រព័ទ្ធជុំវិញ។ លក្ខណៈពិសេសមួយទៀតនៃប្រាសាទនេះ គឺផ្លូវចូលប្រវែង២០០ម៉ែត្រ នៅទិសខាងកើត មានលក្ខណៈជាស្ពានទ្រដោយសសរមូលបីជួរ។ នៅជាន់ទីមួយ ទីពីរ ទីបី នៃប្រាសាទមានថែវធ្វើពីថ្មភក់។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://km.wikipedia.org

ប្រាសាទអង្គរធំ

អង្គរធំគឺជារាជធានីចុងក្រោយគេបង្អស់ និងឋិតថេរជាងគេនៃសម័យអង្គរ រហូតដល់សតវត្សរ៍ទី១៥ ដែលជារាជធានីដ៏អស្ចារ្យមួយ និងជាកន្លែងសាសនា និងរដ្ឋបាលនៃអាណាចក្រខ្មែរ។ ទីក្រុងនេះត្រូវបានកសាងឡើងនៅចុងសតវត្សទី១២ដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ (១១៨១-១២២០) (មរណនាមៈ មហាបរមសង្គតបទ)។ ទីក្រុងនេះគ្របដណ្តប់លើផ្ទៃដីដែលមានទំហំ៩គីឡូម៉ែត្រក្រឡា ដែលមានពូជនីយដ្ឋានជាច្រើនបន្សល់ទុកតាំងពីសម័យមុនៗមក និងសម័យព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ និងអ្នកស្នងរាជពីអង្គបានកសាងជាបន្តបន្ទាប់។

នៅចំកណ្តាលនៃទីក្រុងនេះមានប្រាសាទមួយតំណាងអោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧គឺប្រាសាទបាយ័ន។ អង្គរធំត្រូវបានកសាងជារាជធានីរបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ និងជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃស្ថាបនាសំនង់នានារបស់ព្រះអង្គ។ សិលាចារិកមួយដែលគេបានរកឃើញនៅរាជធានីបញ្ជាក់ថាព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ជាកូនកំលោះ និងរាជធានីជាកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់។

ពាក្យថាអង្គរធំ គឺមានន័យថាជារាជធានី ឬជាទីក្រុងដែលធំ។ រាជធានីនេះបានកសាងឡើងតាំងពីចុងសតវត្សរ៍ទី៩ ដោយព្រះបាទយសោវរ្ម័នទី១ មានឈ្មោះថា យសោធរបុរ ឬគ្រីយសោធរបុរ តាមសិលាចារិក។ តាមសិលាចារិកសម័យកណ្តាលខ្លះទៀតថាអង្គរធំ គឺហៅថាមហានគរ ឬឥន្ទ្រប្រស្ថបុរី ដែលមានទំរង់អាចយកជាការបាន គឺឥន្រ្ទប្រគ្ថ ឥន្ទីប្រាស់ ឥន្ទិបដ្ថ។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://km.wikipedia.org

ប្រាសាទបន្ទាយស្រី

ប្រាសាទបន្ទាយស្រីគឺជាប្រាង្គប្រាសាទមួយក្នុងចំណោមប្រាសាទជាច្រើននៅ ខេត្តសៀមរាប អង្គរដ៏ល្បីល្បាញនៅក្នុង ប្រទេសកម្ពុជា ក៏ដូចជានៅលើ ពិភពលោកដែរ ដែលបានទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរជាតិ និងអន្តរជាតិយ៉ាងច្រើនកុះករមកពីតំបន់ជាច្រើន។ ក្រុមភ្ញៀវទេសចរដែលបានទៅទស្សនាប្រាង្គ ប្រាសាទអង្គរវត្ត និងប្រាសាទដទៃទៀតនៅក្នុងទឹកដីនៃ ខេត្តសៀមរាប តែងតែឆ្លៀតចំណាយពេល ធ្វើដំណើរក្នុងរយៈចម្ងាយដ៏ឆ្ងាយពីទីរួមខេត្ត ។

ប្រាសាទបន្ទាយស្រីបានកសាងឡើងក្នុងគ្រិស្តសករាជ៩៦៧ ក្នុងរជកាលព្រះបាទរាជេន្រ្ទវរ្ម័ន គឺមុនការកសាងប្រាសាទអង្គរវត្ត និងអង្គរធំ ដោយព្រហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះ យជ្ញវរាហៈ ដែលជាព្រះគូ្ររបស់ព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៥ ដើម្បីឧទ្ទិសដល់ព្រហ្មញ្ញសាសនា។ ប្រាសាទបន្ទាយស្រីមានឈ្មោះល្បី ព្រោះវាត្រូវបានសាងសង់ឡើងពី ថ្មផ្កាឈូកជាមួយ នឹងក្បាច់ចម្លាក់ យ៉ាងល្អិតឆ្មាររស់រវើកជាងគេ ដោយមានតួប្រាង្គបី ដែលមានសភាពល្អឆើតឆាយដូចស្រីគ្រប់លក្ខណ៍។ ប្រាសាទនេះសង់លើដីរាបស្មើមានរាងតូចច្រឡឹងដោយថ្មភក់ផ្កាឈូក និងឥដ្ឋរាង៤ជ្រុងទ្រវែង ហើយមានគូទឹកព័ទ្ធជុំវិញ ប្រាង្គទាំងបីនៃប្រាសាទសង់បែរមុខទៅទិសខាងកើត ហើយប្រាង្គកណ្តាលមានតម្កល់ លិង្គព្រះឥសូរ ខាងត្បូងឧទ្ទិសថ្វាយដល់ព្រហ្មញ្ញសាសនា និងខាងជើងឧទ្ទិសថ្វាយដល់ព្រះវិស្ណុ។

ប្រាសាទបន្ទាយស្រីកាលដើមឡើយមានឈ្មោះថា "ឥសូរបុរៈ" ប្រែថា "បុរីនៃឥសូរ" ប៉ុនែ្តសម័យក្រោយៗមកទៀតគេហៅថា ប្រាសាទបន្ទាយស្រី ទៅវិញដោយសារតែរាងតូចច្រឡឹង និងក្បូរក្បាច់រចនាដ៏ស្រស់ស្អាត និងរស់រវើកនៅ លើផ្ទាំងថ្មពណ៌‌ផ្កាឈូក។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ប្រាសាទនេះបានទទួលការកោតសរសើរពីភ្ញៀវទេសចរសឹងគ្រប់រូបថា ពិតជាស្រស់ស្អាត ទោះបីមានបរិវេណតូចចង្អៀត បន្តិចមែនតែទ្រង់ទ្រាយ ប្រាសាទលំអទៅដោយចម្លាក់ផ្កាភ្ញី នៃរឿងរ៉ាវដែលទាក់ទងទៅនឹងលទ្ធិទេវរាជ "រឿងរាមកេរ្តិ៏ខែ្មរ" មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះចម្លាក់នីមួយៗ សុទ្ធតែមានលក្ខណៈរស់រវើកបើប្រៀបធៀបទៅ នឹងប្រាសាទដទៃ។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://km.wikipedia.org

ប្រាសាទតាកែវ

ប្រាសាទនេះគឺជាលទ្ធផលផ្លែផ្កាមួយ ក្រោមការខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ នាសតវត្សទី១០ ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយដល់ព្រះសិវៈ។ ប្រាសាទនេះត្រូវបានស្ថាបនាឡើងជារាងសាជីដែលមាន៥ដំនាក់ និងមានកំពស់២០ម៉ែត្រប៉ុន្តែជាអកុសលប្រាសាទតាកែវមួយនេះមិនបាន សាងសង់រួចរាល់ជាស្ថាពរនោះទេ។

វិមានប្រវត្តិសាស្ត្រដ៏ស្កឹមស្កៃនេះ មានបីជាន់ និងមានកំពស់៤៦ម៉ែត្រ បើគិតពីបាតដល់កំពូលប្រាសាទ ត្រូវបានសាងសង់នៅលើផ្ទៃដីរាងបួនជ្រុងទ្រវែង ដែលមានបណ្តោយ១២០ម៉ែត្រ x ១០០ម៉ែត្រ ហើយពីមុខមានស្រះទឹកព័ទ្ធជុំវិញ។

ប្រាសាទនេះត្រូវបានអភិរក្សពីឆ្នាំ១៩២០ ដល់ឆ្នាំ១៩២២ ហើយត្រូវបានបោះបង់ចោល។ នៅទីបំផុតត្រូវបានត្រួសត្រាយនៅឆ្នាំ១៩៨៩ ដល់ឆ្នាំ១៩៩៣ ដោយលោក អួងវន ក្រោមការណែនាំរបស់ក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ។

     ជាន់ទី១ មានក្លោងទ្វារចូលទាំង៤ទិសតភ្ជាប់នឹងកំពែងព័ទ្ធជុំវិញ ទ្រដោយខឿនថ្មបាយក្រៀម។ គោបុរៈខាងកើត និងខាងលិចមានជណ្តើរឡើងបី កណ្តាលមួយ និងស្លាបពីរ (អមសងខាង)។ គោបុរៈខាងជើង ខាងត្បូងមានតែជណ្តើរឡើងតែមួយចំកណ្តាល។ ពេលគេមើលចប់ត្រូវឡើងទៅជាន់ទី១ទៀត។
     ចន្លោះជាន់ទី១ និងជាន់ទី២ មានបណ្ណាល័យពីរតាមបណ្តោយកំពែង។ ជាន់ទី២ មានជណ្តើរឡើងតែមួយមានខឿនមួយជាន់ធ្វើអំពីថ្មបាយក្រៀមកំពស់៥,៥០ម មានកាំ ហើយមានគោបុរៈចូល៤ទិសដែរ នៅគ្រប់ជ្រុងអនុទិសមានប្រាសាទជ្រុងតភ្ជាប់ដោយរោងទង(ជាថែវ) ធ្វើអំពីថ្មភក់ព័ទ្ធជុំវិញ។ នៅថែវខាងកើតមានសំណង់បណ្ណាល័យ៤ តាមបណ្តោយរោងទងមានបណ្ណាល័យពីរនៅសងខាងគោបុរៈ និងមានពីរទៀតនៅស្របគោបុរៈ ហើយមានទ្វារចូលទៅលិច។
     ចន្លោះជាន់ទី២ និងទី៣ មានបណ្ណាល័យ៤ អមបណ្តោយរោងទងមានបណ្ណាល័យពីរបែរមកក្នុង។ នៅក្បែរគោបុរៈជាន់ទី២ ខាងក្នុងមានបណ្ណាល័យពីរទៀតធ្វើអំពីថ្មភក់ បែរមុខទៅទិសខាងលិច។ នៅអែបក្បាលជណ្តើរមានចំឡាក់គោមួយបែរមុខមកទិសខាងកើត។
     ជាន់ទី៣ មានខឿន៣ជាន់ កំពស់១៣,៨០ម មានកាំជណ្តើរ៤១កាំ ហើយមានជណ្តើរឡើងទាំង៤ទិស។ ចំពោះខឿនទាំងបីជាន់នេះ គេឆ្លាក់ក្បាច់ល្អវិចិត្រ ជាទម្រប្រាសាទទាំង៥ ខាងលើ ពេលគេឡើងដល់ប្រាសាទកណ្តាលហាក់ដូចជាឡើងដល់ភ្នំព្រះសុមេរុ ខ្យល់រសៀកៗគួរឲ្យត្រជាក់ចិត្ត។ ប្រាសាទកណ្តាលមានខឿនបីជាន់ មានកាំចំនួន២០ សំរាប់ទ្រប្រាសាទកណ្តាល ហើយមានប្រាង្គខ្ពស់ត្រដែតលើនភាល័យ៕

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://km.wikipedia.org

ប្រាសាទតាព្រហ្ម

ក្រោយថៃ្ងរំដោះ៧ មករាឆ្នាំ១៩៧៩ រហូតមកប្រាសាទតាព្រហ្មនេះត្រូវបានរួចផុតពីក្រញាំនៃរបប ប៉ុលពតហើយក៏មានភាពស្រស់បំព្រងឡើងវិញ រួមទាំងមានភ្ញៀវជាតិ និងអន្តរជាតិ មកទស្សនាដើម្បីស្រាវជ្រាវថ្ម និងវត្ថុបុរាណដែលប្រាសាទនេះកើតតាំងពី សតវត្សទី១៣ គឺក្រោយប្រាសាទអង្គរវត្ត ខេត្តសៀមរាប។

ឈ្មោះដើមរបស់ប្រាសាទតាព្រហ្មគឺ រាជវិហារ។ ប្រាសាទតាព្រហ្មមានទីតាំងនៅតាមផ្លូវវង់តូចទៅតាមទារជ័យគឺ បន្ទាប់ពីប្រាសាទតាកែវ ប្រហែល១គ.ម ហើយមានកំពែងបន្ទាយក្តីផ្នែកពាយ័ព្យ។ ប្រាសាទនេះកសាងឡើយនៅក្នុងឆ្នាំ១១៨៦នៃគ្រឹស្តរាជ ដោយព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ដើម្បីឧទ្ទិសថ្វាយព្រះមាតារបស់ព្រះអង្គក្រោមរូបភាពប្រាជ្ញាបារមី។ ប្រាសាទនេះរុំព័ទ្ធទៅដោយឈើធំៗដុះលើប្រាសាទ។

តាមសិលាចារិកនៅប្រាសាទនេះបញ្ជាក់ប្រាប់ពីទំហំ និងមុខងាររបស់ប្រាសាទ។ តាព្រហ្មមាន៣១៤០ភូមិ និងមានមនុស្ស៧៩៣៦៥នាក់ មើលថែប្រាសាទរួមមានរាជគ្រូ១៨នាក់ មន្រ្តី២៧៤០នាក់ ជំនួយការ២២០២នាក់ និងអ្នករាំរបាំ៦១៥នាក់។ ក្នុងចំនោមទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ប្រាសាទនេះមាន ចានមាស ដែលមានទំងន់ជាង៥០០គីឡូក្រាម មានពេជ្រ៣៥៣៥ គុជខ្យង៤០៦២០ ត្បូងមានតំលៃ៤៥៤០ ស្បៃពីប្រទេសចិន៨៧៦ សូត្រ៥១២ និងក្លស់៥២៣។

ប្រាសាទតាព្រហ្មកសាងឡើងពីថ្មភក់ និងថ្មបាយក្រៀមមានកំពែង៥ជាន់ និង មានប្រាង្គប្រាសាទចំនួន៣៩។ កំពែងខាងក្រៅរបស់ប្រាសាទនេះមានប្រវែង៧០០ Χ ១០០០ម៉ែត្រ។ នៅខាងជើងគោបុរៈខាងកើតនៃកំពែងខាងក្រៅ មានអាគាររបាំមួយ។ ប្រាសាទនេះក៏ត្រូវបានចាត់ទុកផងដែរ ជាសាកលវិទ្យាល័យផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រដែលក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្សត្រីឥន្ទ្រទេវី។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://km.wikipedia.org

ប្រាសាទបន្ទាយក្ដី

កសាងៈ ចុងសតវត្សរ៍ទី១២-ដើមសតវត្សរ៍ទី១៣
សាសនាៈ ព្រះពុទ្ធ
ព្រះមហាក្សត្រៈ ជ័យវរ្ម័នទី៧
រចនាប័ទ្មៈ អង្គរវត្ត/បាយ័ន
ប្រាសាទបានកសាងនៅចុងសតវត្សរ៍ទី១២ដល់ដើមសតវត្សរ៍ទី១៣ អំឡុងរជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ប្រាសាទបន្ទាយក្ដីត្រូវបានស្គាល់ថាជាប្រាសាទព្រះពុទ្ធសាសនាប៉ុណ្ណោះ ដែលបានកសាងឡើងតាមរចនាប័ទ្មបាយ័ន។ ទីនេះត្រូវបានយកធ្វើជាកន្លែងរបស់ព្រះសង្ឃនៅកន្លែងផ្សេងៗជាច្រើន សតវត្សរ៍មកហើយ ប៉ុន្តែសិលាចារឹកពុំត្រូវបានរកឃើញឡើយ ដូច្នេះនេះជាអាថ៌កំបាំង ដោយមិនដឹងថាប្រាសាទនេះត្រូវបានឧទ្ទិសដល់នរណា។

រចនាសម្ព័ន្ធ របស់ប្រាសាទមានកំផែងបន្ដគ្នាពីរ ដែលមានវិចិត្រសាលថ្មពីរដែលមកពីប៉មផុតពីទឹក ទៅខាងកើតដោយរោង។ ដូចជាប្រាសាទផ្សេងទៀតដែរក្នុងតំបន់អង្គរ ចម្លាក់មានភាពចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://www.tourismcambodia.org

Friday, August 8, 2014

ប្រាសាទប្រែរូប

បន្ទាប់ពីបាននាំរាជធានីពីកោះកេរ ត្រឡប់មកអង្គរ (យសោធរ) ជាថ្មីវិញ ព្រះបាទរាជេន្ទ្រវរ្ម័នសាងប្រាសាទប្រែរូបនេះនៅគ.ស៩៦១។ ប្រែរូបមានភាពស្រដៀងគ្នាច្រើននឹងប្រាសាទមេបុណ្យ ដែលនៅខាងជើង ហើយដែលស្ថិតនៅចំកណ្ដាលថ្នល់បារាយណ៍ ជំនាន់នោះហៅថាបារាយណ៍យសោធរ ដោយសារសាងនៅក្រោមរាជតែមួយ ខុសពេលគ្នាបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។ តួប៉មកណ្ដាលដែលនៅជាន់ខាងលើ គឺជាទីដែលគេតម្កល់លិង្គមួយហៅថា "រាជេន្ទ្រភទ្រេសូរ" ពោលគឺលិង្គស្នងព្រះឥសូរ ដែលមាននាមព្រះរាជាភ្ជាប់ជាមួយនោះផង។

ការកសាងនិងឧទ្ទិសប្រាសាទប្រែរូបនេះ មានចារជាអក្សរថ្ម ដែលជាសិលាចារិកវែងជាងគេបង្អស់ ក្នុងចំណោមសិលាចារិកភាសាសំស្រ្កឹតដែលគេស្គាល់ចំពោះកម្ពុជាសម័យបុរាណ។ សព្វថ្ងៃគេរក្សាទុកនៅមន្ទីរអភិរក្សអង្គរ។ ប្រាសាទប្រែរូបរងការខូចខាតជាច្រើន។ ជញ្ជាំងឥដ្ឋ នៃប៉មផ្សេងៗមានការប្រេះរហែកជាច្រើនកន្លែង។

ម្យ៉ាងទៀតដំបូលក៏មានធ្លុះធ្លាយផង។ ការជួសជុលស្ដារឡើងវិញ ធ្វើឡើងដោយប្រុងប្រយ័ត្នជាទីបំផុត ដើម្បីគោរពទៅតាមទស្សនៈ ព្រមទាំងក្បួនខ្នាតអន្តរជាតិបច្ចុប្បន្ន ពោលគឺពង្រឹងរចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញ ដោយពុំមានបញ្ចូលវត្ថុធាតុថ្មី បន្ថែមឲ្យហួសការចាំបាច់ឡើយ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត បើទស្សនាតែមួយត្រួស ក៏ភ្នែកទស្សនិកជនធម្មតាពុំផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការជួសជុលនោះទេ។ អ្នកឯកទេសអន្តរជាតិជាច្រើនយល់ថា ការជួសជុលប្រាសាទប្រែរូប គួរយកជាគម្រូតទៅមុខ សម្រាប់ការជួសជុលសំណង់បុរាណធ្វើអំពីឥដ្ឋ។

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពី http://www.autoriteapsara.org